صنعت گردشگری هم نشان داد پاشنه ی آشیل یکی دوتا ندارد و حتی یک بیماری مسری و خطرناک تا چه میزان می تواند این صنعت را در هر کشوری هم که می خواهد باشد، به زانو درآورد.
دیروز سروصدای یکی از بزرگترین بنگاه های بخش خصوصی درآمده بود تا آسمان ریسمان کند و ضرر و زیان ناشی از کرونا را به گردن دولت بیاندازد! خب! یکی نیست از این عزیز بپرسد به هنگام سودهای ناشی از گران شدن بنزین و بالاپایین رفتن ارز چرا صدایت درنیامد که در یک شب ره صدساله را رفتی آیا در آن هنگام هم دولت را در سود عجیب و غریب خودت شریک کردی!؟
اصلا اینها به کنار! مقاصد گردشگری که همه ی هم و غم شان را گذاشته بودند وسط این معرکه باید به کجا صدایشان را برسانند و فریاد برآورند و ضررشان را به گوش بالادستی ها برسانند!؟
همین ابیانیه را می گویم روستایی زیبا و تاریخی در ۸۰ کیلومتری جنوب غرب شهرستان کاشان، که در ارتفاع دوهزار و ۲۲۲ متری از سطح دریا قرار گرفته و یکی از مرتفع ترین نقاط مسکونی ایران به شمار می‌آید را می گویم، چطور شد برگ برنده ات همین نقاط و جاذبه های بی همتا را فراموش می کنی واز ناتوانی در پرداخت حقوق کارکنانت حرف می زنی!؟ بیا این بار فارغ از کرونا به دل همین طبیعت بزنیم و با مردمان این آبادی خوش وبشی کنیم. لااقل این ها سازگاری شان را با طبیعت نشان داده اند و از بزنگاه کرونا هم رد خواهند شد.
وقتی به روستای ابیانه وارد می شوید در بدو ورود با خانه‌های این روستا که به صورت پلکانی در دامنه کوه با نمایی از کاهگل و زیر طاقی های سفید ساخته شده مواجه می شوی و بعد از آن با رنگ خانه‌ها که به رنگ سرخ هستند و این به علت سرخی خاک آن منطقه است که آن روستا را از دیگر روستاها متفاوت کرده و روستای سرخ ایران نام نهاده است.
درب این خانه‌ها به شکل دو کوبه مردانه و زنانه است به این صورت که کوبه چکشی شکل در سمت راست برای مردان و کوبه حلفه‌ای در سمت چپ و برای زنان است.
قدم زدن در کوچه و دالان‌های این روستا و شنیدن بوی آب و نم خاک و آرامش بی نظیر این روستا زیبایی آن را دو چندان می‌کند.
در کوچه و پس‌کوچه‌های این روستا با زنان و مردان ساکن آن و طرز پوشش آن‌ها روبه رو می شوی با پوشش سنتی برای مردان (شلوار گشاد و دراز سیاه رنگ و لباس زنان پیراهنی بلند گلدار و رنگارنگ) و زنان با (چارقدهای سفیدرنگ) که بر سر دارند که نمایانگر زیبایی و اصالت آنهاست.
با یکی از همین خانم‌های روستایی که به صحبت می نشینی متوجه می شوی که اصلا کرونا را نه به زمین ربط می دهد نه به زمان! درباره روستا سوالاتی از او بپرس و ببین چه می گوید: روستای ابیانه سه زیارتگاه دارد به نام‌های (هینزا) بی بی زبیده، مرقد شاهزاده عیسی و شاهزاده یحیی؛ زیارتگاه بی بی زبیده در جنوب شرقی روستا و در دره‌ای باریک واقع شده است که قدیمی‌ترهای ما اینگونه تعریف می‌کردند «این زیارتگاه محل پناه دادن شخصی به نام بی بی زبیده خاتون بود که بعدها به روستای هنجن برده شده است» و در واقع اینجا قدمگاه او بوده ولی حالا در این زیارتگاه مراسمی برپا می‌شود و گفته می شود حاجت هم می گیرند.
در اطراف روستای ابیانه چشمه ها و قنات های متعددی وجود دارد مانند چشمه دوآبی و چشمه رئیسون واقع در غرب روستا که تامین کننده بخش اصلی آب ابیانه است که مردم آن منطقه اعتقاد داشتند خوردن آب چشمه رئیسون باعث طول عمر انسان می شود وقتی علت را جویا شدیم گفته شد «آب چشمه از پای درختچه زرشک بیرون می‌آید و به همین علت خوردن آن باعث طول عمر می‌شود»
به سراغ یکی از مغازه های صنایع دستی و سوغاتی‌های روستا می روی که مردی حدود ۶۰ ساله است و درباره صنایع دستی آنجا در پاسخ به سوال تو می دهد در سال‌های اخیر قالیبافی در ابیانه رونق چشمگیری داشته و کارگاه‌های قالیبافی زیادی برپا شده است و زنان و حتی مردان روستا به قالیبافی مشغول بودند.
از دیگر سوغاتی هایی که در مغازه وجود داشت می‌توان به گلیم، آویزهای دیواری و زیورآلات مانند گردنبند و دستبند اشاره کرد.
از غذاهای اصیل ابیانه که بسیار خوشمزه هم بود "کاروانی" نام دارد از کشک ساییده شده با نعنا و پیاز داغ تهیه شده است.
از دیگر غذاهایی که در منوی رستوران وجود داشت و از غذای محلی روستا به شمار می‌رفت می توان حلیم جو، آش سیرابی، دلمه برگ مو، قل مله و پلوی جو را نام برد.
سفر به روستای ابیانه یک تجربه و خاطره فراموش نشدنی است که با هرچند سالی از بگذرد هنوز هم طعم سازگاری با زمان در ذهن تو پویا و ماندنی است...
انتهای پیام/خ
