فرزند سیدمهدی و نوه آیت الله حاج سیدمحمدابراهیم علوی که زادروزش ۲۸ بهمن ۱۳۰۹ در سبزوار است و تحصیلات خود را نزد فاضل هاشمی از روحانیون وقت سبزوار آغاز می کند و بخش هایی از کتاب کشف المراد را نزد او می آموزد.
ضمن آنکه در همان ایام و در سبزوار از محضر اساتیدی همچون سیدعبدالله برهان، حاج شیخ محمدتقی عندلیبی و حاج میرزا حسن سیادتی بهره مند می گردد.
معظم له مدتی در حوزه علمیه مشهد به تحصیل می پردازند و سپس برای ادامه تحصیل به قم رفته و از سال ۱۳۴۸ به دیار سربداران بازمی گردند و به درس و بحث و تبلیغ امور دینی می پردازند.
ایشان اگرچه با شیطنت برخی در همین شهر به قم هم تبعید می شوند اما انگار همین رفتن و آمدن هم باعث می شود رازهای پیدا و پنهان دیگری از ویژگی های مبرز شخصیتی اش آشکارتر گردد.
شاید به ذائقه برخی دوستانم خوش نیاید و فی الحال برای او که در بیمارستانی در همین شهر بستری می گردند، آرزوی صحت و سلامتی را دارم اما اگر بنا باشد رازهای این سال هایی که مجبور به ترک زادگاه شدند، بنویسم شاید آنگاه پرده از چهره برخی آقایان در همین حوالی که حالا سایه های ناپیدای شهر هم هستند، کنار زده شود که البته وعده می دهم این کار را خواهم کرد.
حال عمومی ایشان اصلا تعریفی ندارد، فلذا پیشتر از شما عزیزان می خواهم که برای معظم له دعا بفرمایید که بی اغراق می شود گفت برای پیرو جوان، مرد و زن، خردسال و بزرگسال حضرت آقا، یک چهره دوستداشتنی مردمی و مردم مدار هستند.
او فقط متعلق به ما اهالی نقابشک یا کوی حمام حکیم و گودانبار و سربریز نیست، او متعلق به همه اهالی دیار سربداران است.
بار دیگر در این شامگاه شنبه شب از آستان حضرت دوست عافیت این والامقام را خواهانم.
انتهای پیام/د
