به گزارش سبزوارنیوز ، هر چند می‌توان علل افزایش سن ازدواج را به طور کلی مسائل اقتصادی و مالی، مسکن و اشتغال دانست اما در مناطق تهران موضوعات مختلفی در این زمینه دخالت دارد که توسط پژوهشگران حوزه اجتماعی و فرهنگی در این محدود جغرافیایی جست و جو شده است.
جالب اینکه برخی خانواده‌ها از رفاه اقتصادی مناسبی نیز برخوردارند و برای ازدواج با مشکل مالی نیز مواجه نیستند، اما با این حال دنیای مجردی را به تاهل ترجیح می‌دهند.خبرنگار ایرنا با دکتر مهدی عابدی محقق و پژوهشگر درباره مطالعات انجام شده در زمینه چرایی و علت بالارفتن سن ازدواج در تهران که براساس تحقیقات صورت گرفته در منطقه ۱۲ بیش از سایر مناطق این مسأله نمود دارد، به گفتگو کرده، که مشروح آن در پی می‌آید:
خوابگاه‌ها زیر ذره بین پژوهشگران
تحقیقات و مطالعات میدانی شامل دو گروه هستند. اولین گروه، اهالی و ساکنان بومی‌اند که در محله‌های مختلف سکونت دارند و دومین گروه، شهروندان غیر رسمی از جمله دانشجویان و شاغلان که در فهرست جمعیت شناور شهر قرار می‌گیرند.
بنابراین پژوهش‌های انجام شده مربوط به جمعیت شناور و همچنین ساکنان بومی است.عابدی به چگونگی گردآوری اطلاعات و تحقیقات میدانی در زمینه وضعیت «ازدواج» اشاره می‌کند و می‌گوید: «خوابگاه‌های دانشجویی، پانسیون ها، مراکز آموزش عالی، پاتوق‌های دانشجویی، سراهای محله و مجموعه‌های فرهنگی و اجتماعی از مکان‌های مورد نظر بودند که به صورت محله به محله با همکاری ارگان‌ها و نهادهای مربوطه و شورایاران محله در آنجا تحقیقات میدانی انجام شده است.
آثار منفی ازدواج هراسی در جامعه
در زمینه تاخیر در ازدواج منطقه به ویژه دانشجویان بومی و غیر بومی موضوع مشترکی وجود دارد. متاسفانه در این تحقیقات مشخص شد که درصد بالایی از جوانان منطقه از ازدواج هراس دارند. آنها فکر می‌کنند با ازدواج، همه آزادی هایشان را ازدست می‌دهند. مثلا پسرها نمی‌توانند آزادانه به تفریح و خوشگذرانی بپردازند و دخترها دیگر نمی‌توانند ادامه تحصیل دهند و درس بخوانند.
پژوهشگر امور اجتماعی و فرهنگی در این زمینه می‌گوید: «ازدواج هیچگونه منافاتی با ادامه تحصیل و آزادی‌های مشروعی و عاقلانه از جمله تفریح و مسافرت و...ندارد و حتی می‌تواند لذت زندگی را دو چندان کند. اما متاسفانه اشاعه فرهنگ غلط «ازدواج هراسی» را در بین دانشجویان منطقه باعث شده تا سن ازدواج بالا برود.
تعلق عاطفی بیش از حد والدین
یکی از مسائل و موضوعات خطرناکی که در تحقیقات و مطالعات میدانی از محله‌های بومی و قدیمی به دست آمده به نوع ارتباط و تعامل والدین با فرزندان برمی گردد. هر چند که در میان دلایل و علت‌های تاخیر در ازدواج جوانان این موضوع شامل درصد پایینی از جامعه ساکن در این محدوده است، اما آثار آن به مرور زمان می‌تواند به دیگر خانواده‌ها سرایت کند.
عابدی از محله‌هایی که جمعیت بومی و قدیمی دارند صحبت می‌کند و می‌گوید: «نتیجه تحققات حوزه اجتماعی و فرهنگی نشان می‌دهد که تعلق بیش از حد عاطفی پدرها و مادرها به فرزندان باعث شده تا برای ازدواج و سروسامان یافتن آنها میلی نداشته باشند. در واقع این افراد حاضر نیستند با ازدواج فرزندانشان برای خود شریک عاطفی پیدا کنند.
بنابراین، این نوع رفتارها باعث می‌شود که جوانان میلی به ازدواج و تشکیل خانواده نداشته باشند و به همین زندگی عادت کنند.
تنهایی دختران و پسران سالمند
در زمینه میانگین سن ازدواج در مناطق مختلف شهر تهران الگوها و یافته‌های متفاوتی وجوددارد. هر چند گفته می‌شود که میانگین سن ازدواج در پایتخت بین ۳۰ تا ۳۵ سال است، اما یافته‌های پژوهشگران امور اجتماعی و فرهنگی نشان می‌دهد که میانگین سن ازدواج در برخی مناطق تهران چند درصد بالاتر از این میانگین سنی است یعنی بین ۳۵ تا ۴۰ سال، حتی استثناهایی در این زمینه وجود دارد که در مناطق دیگر شهر تهران کمتر دیده می‌شود.
پژوهشگر منطقه عنوان می‌کند که در برخی از محله‌های قدیمی و بومی نشین منطقه۱۲ دختران بالای ۶۰ سال و پسران بالای ۷۰ سال زندگی می‌کنند که هنوز ازدواج نکرده‌اند و اکنون دوران سالمندی را به تنهایی می‌گذرانند.
وی در این باره می‌گوید: پژوهش و مطالعات اجتماعی برای تشویش اذهان عمومی و افزایش نگرانی خانواده‌ها نیست، بلکه زنگ هشداری است تا برای رفع اینگونه مسائل چاره‌ای اندیشیده شود.
انتهای پیام/د
