به گزارش سبزوارنیوز ، صولت فروتن نوشت: برای نوروز نوشتن،در کهنه روزهای آوار بر جسم و جان ما دشوار است.
لبخند زدن در حین گریستن دشوار است. اصلا انگار که مضحک است.
تبریک گفتن در گرداب انبوه و سهمگین تسلیت ها دشوار است. اصلا انگار که وصله ای بدجور است.
برای بهار نوشتن، با جوهر یخ بسته قلم ها نمی شود.
تبریک گفتن با لب های دوخته نمی شود.
لبخند در تاریکی به چشم نمی آید.
اما،اما،اما.
بهار به بچه ای می ماند که ندارم،خسته ام،نمی‌توانم،نا‌امیدم سرش نمی‌شود.
و این بهترین خصلت بهار است. بهترین حالت نوروز است.
بیخود نیست که گفته اند اصلا عید مال بچه هاست.
و ما
و ما
و ما
این مای خسته و طوفان زده،این مای درگیر خود،درگیر زمستان های سخت فردی و اجتماعی،این مای دروغ،این مای تزویر،این مای نیازمند،نیازمند مهر و محبت و عشق،این مای مانده با آدم هایی که دلشان نمی خواهد سر به تن بهار ما و عید ما و عشق ما باشد،
و ما
و ما
به عید نوروز که می رسیم انگار بچه ای را دیده ایم. ناخواسته می خندیدم.
ناخواسته در زمستانی ترین حالت ممکن می گوییم: ای جانم.
می گوییم: چه خوشگله،چه بانمکه،
می گوییم:تو جون بخواه عزیزم.
می گوییم: مبارکه.
بعد می رویم بهترین لباسمان را می پوشیم. بهترین لبخندمان را از پستوی قلب بر می داریم و عیدی می دهیم.
می خندیم به روی بهار،به روی این نورسیده ی قدم مبارک.
و تبریک می گوییم.
به کوری چشم تمام این روزهای سرد و یخی .تمام آدم هایی که نانشان در زمستان کردن جامعه ما آدم هاست. اما باز آنها هم این روزها مبارک بادا می گویند.و چه مضحک.
و تبریک می گویم.
اصلا،
برای بهار نوشتن،لذت دارد.
تبریک عید نوروز لذت دارد.
سمنو خوشمزه است.
انتهای پیام/ن
