پروفسور حسن امین
حالا هم فرصت رفتن به تآتر را از دست نمی دهم. چه تآتر مترقی در انتقاد از تبعیض جنسیتی درتاتر شهر باشد و چه هنر نمایش سنتی تعزیه در سالن حافظ روبه روی تالار رودکی.
به دعوت دوستم امیر محمد داوودی مدیر انتشارات ندا به نمایش تعزیه رفتم و شرح آن را در جای دیگر دادم. بعد هم، به دعوت دوست دیگرم کارگردان و بازیگر پیشکسوت علی اصغر نجات به تماشای افتتاحیه نمایش ارزنده ای در تالار بزرگ تآتر شهر به کارگردانی محسن اردشیر از شاگردان اصغر فرهادی رفتم..
نمایش «خانه سیاه است» از آثار نمایشی فروغ فرخزاد شاعر متفاوت و معترض پیش از انقلاب، فریاد خفته زنان دربند جامعه دیروز و امروز ایران است. این نمایش ستم دیرپای تبعیض جنسیتی را که در اکثر جوامع بشری سابقه دارد، در روابط زناشویی و خصوصی جامعه ما به گونه ای نمادین نشان می دهد. نگاه ابزاری به زن و بویژه در صورت طلاق و جدایی و باز در پی طلاق و نداشتن حق حضانت نسبت به اطفال،مشترک، دردناک است، ولی این رویه سال هاست که در قوانین مربوط به خانواده در احکام طلاق حاکم است. این بی پناهی و تبعیض نسبت به زن در این نمایش به شکل پررنگی نمایان است..
در جو ملتهب اجتماعی امروز که ماه گذشته مردی در خوزستان به نام ابراز غیرت، همسر فراری اش را سر برید، نمایش حاضر، صبغه ای از نقد بر روشنفکران برج عاج نشین و عالمانه بی عمل نیز در خود دارد که بیشتر سخن می گویند و راهکاری ارایه نمی دهند و اقدام بایسته ای برای رهایی از تبعیض ناروا نمی کنند و همین تضادها همیشه در فرهنگ ما مشگل ساز بوده اند.
سخنرانی دکتر قطب الدین صادقی استاد هنرهای نمایشی قبل از اجرای افتتاحیه نمایش « خانه سیاه است » و نقد او از تاترهای تقلیدی غربی بسیار به جا بود. از سوی دیگر بازی‌های نمایش همه یکدست و حرکات موزون همه دلچسب بود. دکور و نور پردازی نیز قابل قبول بود. درکل بایدکفت در چنین فضای آلوده به ویروس کرونا به صحنه درآوردن این نمایش.آفرین دارد.
انتهای پیام/د
