سینه مالامال درد است ای دریغا مرهمی
دل ز تنهایی به جان آمد خدا را همدمی
با نهایت تاسف و در کمال ناباوری شامگاه چهارشنبه چهره مردمی، شاعر خوش ذوق، استاد شریف و فرهیخته و دوست عزیزم سعید شریفان دعوت حق را لبیک گفت.
استاد فقید از ابتدای آشنایی نه تنها استادم بلکه پدر، برادر و همراهم بود که آرامشی بی نظیر در نگاه و رفتارش را مشاهده می کردم و در این مدت درسهای بزرگی از زندگی آموختم.
مردمداری و اخلاق مداری ویژگی های بارز آن مرحوم بود
فقدان مرحوم شریفان برای اینجانب ضایعه ای بزرگ و جبران ناپذیر و اندوهی همیشگی است و یقین دارم تا پایان عمر یاد و خاطره و درس ها و منش او را فراموش نکرده و همیشه عزادار فراقش خواهم ماند.
اینک ضمن تسلیت این فقدان دردناک و ضایعه بزرگ به خانواده مرحوم و جامعه فرهنگ و ادب دیار سربداران و همه کسانی که او را می شناختند، به روح بلندش درود میفرستم و غفران رحمت واسعه الهی و بهشت برین را آرزو می‌نمایم.
خدایا او به سوی تو بازگشته در جوار لطف خود پذیرا باش و با نیکان و مقربان درگاهت محشور گردان.
آمین
علی اکبر فروغی مقدم
انتهای پیام/د
